vervormde blokken en cilinders (2013 - 2016)

Transformatie is mijn eerste serie van een zestal werken, waarin ik op abstracte wijze het algemene idee van beweging en verandering verbeeld. Het blok als symbool voor het vaste, onbeweeglijke wordt doorsneden met geplooide, golvende platen. Zo verandert de geometrische vorm geleidelijk in een beweeglijk organische.

De serie Anno 2015 gaat over destructie en schijnzekerheid. Hier zijn het de onbeheersbare krachten van buiten die het stabiele blok deformeren.
Oorlogen, natuurrampen, door menselijk toedoen ontstane rampen... het lijkt allemaal op ons af te komen en ons zekere bestaan aan het wankelen te brengen.
In deze werken vervorm ik het oorspronkelijke blok door er op te slaan met buizen of latten of door de nog slappe klei over te leveren aan de zwaartekracht.

In de serie Kreukels ruil ik het blok in voor een cilinder. Om een grote cilinder uit één kleiplaat te vormen, zoals ik hier doe, moet deze goed worden ondersteund, anders zakt de nog slappe vorm in elkaar.
De plooien verkrijg ik door eveneens gebruik te maken van de zwaartekracht, maar nu op gecontroleerde wijze. En in plaats van met één gesloten vorm werk ik nu met twee gecombineerde elementen. Zo is in Kreukels 2 het strakke blok als het ware gescheiden geraakt van de geplooide organische vorm. De lichte en donkere kleuren vergroten het contrast tussen de elementen.

Tand des Tijds (2017-2018)

Fossielen van mammoetkiezen vormen de inspiratie voor de serie Tand des Tijds. Ze symboliseren voor mij zowel de dood als het voortbestaan. Het vergankelijke en onvergankelijke komen samen. Aan de ene kant zijn fossielen overblijfselen van lang geleden gestorven organismen, maar aan de andere kant hebben ze wel de tand des tijds doorstaan. Ze laten verdwenen werelden in onze verbeelding weer tot leven komen.
Concreet vormt de ribbelstructuur van mammoetkiezen de basis voor de ongeveer 20 objecten uit deze serie. In het klein zijn de ribbels terug te vinden in de textuur van de huid. Uitvergroot leiden ze tot een soort aan elkaar geregen onderdelen. Een object wordt als het ware in de tijd uiteen getrokken. De tijd verbindt de verschillende elementen.

Hiermee stap ik ook over op een andere opbouwtechniek. Voorheen werkte ik voornamelijk met kleiplaten, nu ga ik veel werken met kleirolletjes. Door deze vrijere opbouwtechniek kunnen de objecten organischer worden.
De gestapelde rolletjes symboliseren het voortgaan van de tijd en verbinden oude verweerde elementen met nieuwe. De voornamelijk bolle en holle ronde vormen zijn vaak scherp begrensd en ruwe, gebarsten huid contrasteert met gladde gedeelten.

Deze werken weerspiegelen mijn gedachten over het leven opgebouwd uit bouwstenen. De bouwstenen zijn hier geval geometrische vormen die hun ideale vorm verliezen onder invloed van levensprocessen van ontstaan, groei en verval.

gevoelens (2018-2020)

In de serie Voortgaande ligt de nadruk op het nieuwe dat ontstaat uit het oude. Met deze serie introduceer ik meer persoonlijke gevoelens, omdat hij is ontstaan vanuit de noodzaak om verder te gaan na een moeilijke periode.
Ik gebruik hierbij vergelijkbare elementen als uit de vorige serie, zoals de gebarsten bolvorm en de tijdslijn van gestapelde rolletjes. De zich openende elementen staan voor het ontluikende nieuwe.

De serie LosVast gaat over relaties, verbinding, contact, waarmee ik voortga op de ingeslagen weg van menselijke gevoelens.
Het contact kan alle vormen kan aannemen, van innig tot vluchtig, van wankel tot hecht, van gewenst tot noodgedwongen. Ieder gaat zijn eigen weg, komt elkaar soms tegen, maar kan niet bestaan zonder een vorm van binding.
De bouwstenen bestaan ook in deze circa 15 werken uit organisch opgebouwde geometrische vormen. Per object verbind ik meerdere hetzij gelijkvormige, hetzij juist contrasterende elementen, waardoor de werken opener en dynamischer worden.
De soms afgesneden, plotseling eindigende elementen symboliseren grenzen waar we tegen aanlopen of die we juist willen doorbreken.

verdwijnen (2020-2021)

Het menselijke element wordt nu concreet door mijn hand als uitgangspunt te nemen van waaruit ik het object verder uitbouw. Het organische uitgangspunt 'hand' leidt tot vrijer gevormde objecten, alsof ze uit het keurslijf van de geometrie zijn gebroken. Het gaat niet zozeer om de hand, maar om het proces dat ik wil uitbeelden. Ter onderscheiding zijn de werken genummerd als H1, H2 enz. en sommige hebben een eigen titel.
Mijn overkoepelende idee erbij is tijdelijkheid, het vluchtige, tijdelijke, ongrijpbare aspect van het bestaan. De hand verwijst naar de mens als geheel, die leeft op en verdwijnt in de golven van de tijd, die vervliegt en uiteindelijk als een leeg omhulsel door de ruimte beweegt. De aardse klei wil licht als lucht zijn.

organische geometrie (2021 - heden)